ანანო მირიანაშვილის ბლოგი

ტოლუკა - 2700 მეტრი, პატარა ქალაქი. 6-ში პირველი წარმოდგენა, „სამანიშვილი“ [1] , ბეწვის ხიდზე გავდივართ. შესავალი მექსიკელმა არტისტმა წაიკითხა, ( რუსთაველის ) თეატრი გააცნო საერთოდ, წარმოდგენის პირობაც გააცნო და მოკლე შინაარსიც. წარმოდგენა ძალიან კარგად წავიდა, მიუხედავად ენობრივი ბარიერისა და ბუხუტის [2] ცუდად გახდომისა - წნევა დაერღვა და ა.შ. ბოლოს ხანგრძლივი აპლოდისმენტები. ახალგაზრდა მექსიკელები შემოვიდნენ და აღფრთოვანებულები გვეუბნებოდნენ, რომ მექსიკელებს გავხართო ტემპერამენტითო და საერთო აღფრთოვანება გამოხატეს. ბუხუტი ცუდად გვყავს, ალბათ ეროსის მოუწევს შესვლა... მოკლედ, ბეწვის ხიდზე გავედით. ვნახოთ, რა გველის წინ?... მივდივართ სხვა ქალაქში. 7-ში პუებლოში „კავკასიური [3] “ უზარმაზარი დარბაზი, ხალხი - ნახევარი მოწვეული, ნაწილი ბილეთებით. დარბაზის მეოთხედი იყო, ვინაიდან წრე არ იყო და კულისებიც არ იყო, ამიტომ ტექნიკურად წარმოდგენას ბევრი ხარვეზი გააჩნდა. ამ სპექტაკლს თუ რომელიმე კომპონენტი აკლდება, ხელად ეტყობა ხოლმე. წარმოდგენის შემდეგ აპლოდისმენტები კი იყო, მაგრამ ჩვეულ

საქართველოს თეატრალურ მოღვაწეთა კავშირის დამფუძნებელი ყრილობა, ალბათ, ჩვენი ერის ისტორიაში მნიშვნელოვან ადგილს დაიკავებს. დღეს, როდესაც გარდაქმნის და განახლების დიდი ძვრებია დასახული და გადადგმულია პირველი ნაბიჯები მათი განხორციელებისათვის, თავისთავად ცხადია, თეატრი, ხელოვნების სხვა დარგებთან ერთად, ამ დიდი მოძრაობის ავანგარდში უნდა იდგეს. თეატრალური საქმიანობის გადახალისება თეატრების დემოკრატიულ საფუძველზე გადასვლით, თეატრების თვითმმართველობა, დამოუკიდებლად არსებობა, - ეს ყველაფერი მოითხოვს საქმისადმი ახლებურ მიდგომას, თეატრის მართვის ახალ სისტემას. ახალი თეატრალური ექსპერიმენტი ეწოდება ამ დიდ ნაბიჯს. ახალი სამხატვრო საბჭოების არჩევნები, სარეპერტუარო პოლიტიკა, დასის გადახალისება, კონკურსები, მაყურებელთა მოზიდვის საკითხი, გასტროლების ორგანიზება, მცირე სცენის პრობლემები და სხვა ასეთი. ზოგი შეაშინა, ზოგი კი გაახარა ამ ექსპერიმენტის შემოღებამ. ერთი კი ცხადია, რომ თეატრები ერთობ საინტერესო, მაგრამ ძალზე რთული ამოცანის წინაშე დგანან. რას წარმოადგენს ეს ექსპერიმენტი პრაქტიკულად? პირველმა ნ